Fot. Michał Nowak

Niby elementy takie jak na innych tego typu wydarzeniach: sala, uznani wykonawcy, scena, światła, nagłośnienie i słuchacze. Ale jest parę fajnych elementów odróżniających Szanta Claus Festiwal od innych podobnych wydarzeń w Polsce:

Czas. Jest to chyba ostatnie w roku spotkanie wykonawców ze słuchaczami w takiej formule. To dobrze, bo nie nakładają się terminy, ludzie mają już co wspominać i już o czym przy okazji takich spotkań pomarzyć.

Miejsce. Poznań jest miejscem niespecjalnie rozpieszczającym wielbicieli muzyki spod znaku wiatru, wody i przygody. Może się mylę, ale chyba nie ma w mieście nawet tawerny żeglarskiej. A więc jest gwarancja, że spragnieni swej muzyki żeglarze zawitają na widownię. Kameralna, choć wcale nie mała, sala gwarantuje wygodne uczestnictwo w spotkaniu. Zaskakująco dobra akustyka (to moje zdanie!) jak na okrągłą, wysoką, pełną zakamarków salę w iglicy targowej. Fajnie się grało.

Organizatorzy. O ich zapale, zaangażowaniu i sercu do tego, co robią, to już nawet wspominać nie wypada, by nie być podejrzewanym o jakiś koniunkturalizm. Ale taka jest prawda. Grupa ludzi pod komandorstwem Maćka Olszewskiego była gwarancją udanego przedsięwzięcia.

Pierwszy dzień to jubileusz miejscowych Sailorów. Zespołu o konsekwentnym i profesjonalnym brzmieniu. Duet Andrzeja Koryckiego i Dominiki Żukowskiej u nikogo ze słuchaczy nie pozostawił najmniejszych wątpliwości co do ich najwyższych umiejętności estradowych. Jerzy Porębski, poeta wszechoceanu, również usatysfakcjonował swych wielbicieli piosenkami nie tylko znanymi, ale i nowymi ze swej najnowszej płyty.

Koncert dla dzieci w wykonaniu Zejmana to była feeria zabawy rodzinnej, eksplozja muzyki i tańca oraz cudownych emocji. Nie wypada mi się samemu chwalić, ale mam wrażenie, że wszyscy ubawili się po pachy.

Konkurs jak konkurs. Wykonawcy lepsi i mniej lepsi. Ale Marta laureatka powalała. Bardzo trafny werdykt jury.

Koncert wieczorny w wykonaniu Shantymentalnych oraz Prawdziwych Pereł porwał publiczność do wspólnej zabawy wokalno-tanecznej. No cóż: ci wykonawcy to czołówka estrady niesłusznie zwanej… "szantową", więc poziom gwarantowany.

Dla Zejmana to był bardzo ważny koncert. Kończył on obchody 25-lecia istnienia zespołu. Mam nadzieję, że nie zawiedliśmy oczekiwań słuchaczy. Grało i śpiewało się wspaniale, mimo że gardła ściskało wzruszenie po uroczystości odznaczenia członków zespołu odznakami PZŻ-owskimi. Chcielibyśmy jeszcze tu wrócić. Dlaczego? Bo jest na świecie coraz mniej miejsc, do których chciałoby się wrócić. A poznański „Szanta Claus” jest na pewno takim miejscem…