Jestem pod dużym wrażeniem tego "co wyrosło z chłopaków" którzy na Zęzie wyskoczyli na scenę tylko dla żartu... w kolorowych gaciach :-). Dziś za te gacie dałbym sporą butle dobrej whisky, żeby móc mieć zaszczyt powieszenia ich w ramce na ścianie.

Wszystko w tej płycie jest dopracowane. Począwszy od okładki - metalowa kaseta-puszka (świetny pomysł), nadruk na płycie - imitujący winyl. Projekt graficzny okładki wpadający w oko, choć jest to jeden z tych, których ja osobiście nie lubię - wielki chaos i jakieś nieokreślone COŚ + trudne do odczytania tytuły utworów - no ale taka moda i taki styl.

Jeśli chodzi o muzykę to mam poczucie, że w utworach nie ma ani jednego niepotrzebnego dźwięku. Każdego instrumentu jest tyle ile trzeba. Na każdy instrument jest pomysł. Użycie każdego z nich jest przemyślane i ma sens. Instrumenty nie włażą na siebie brutalnie miażdżąc swoje brzmienia, nie przekrzykują się nawzajem, ale tańczą lekko, trzymając się mocno za biodra, pieszczą i tulą się delikatnie, dopełniając brzmienia w cudownym uniesieniu. Mocne i szybkie akcenty przeplatane z delikatnymi chwilami odpoczynku powodują, iż z każą chwilą co raz bardziej pragniesz tej muzyki. Nie można się nią nasycić, nie ma mowy o znudzeniu, monotonii czy braku sensu.

Po albumie KONCENtRAD, który zrobił na mnie wrażenie świetnej, ale raczej nieokiełznanej i niespójnej pokazówki wysokich umiejętności instrumentalistów i potencjału kapeli - Triu okazało się przede wszystkim spójną, dojrzałą i harmonijną całością. Wspaniała płyta.

Maciej Jędrzejko

Porozmawiaj o płycie na Forum Szantymaniaka

Zatoka Recenzentów