Trudno jest napisać coś sensownego o piosence morskiej w Polsce i nie wspomnieć o Trójmieście. To tutaj rozwinął się zalążek tego, co dziś jest najprężniejszą na świecie sceną związaną ze śpiewaniem o morzu. Prehistoria morskiego śpiewania to żeglarskie piosenki wykonywane w latach 70. w gdańskiej restauracji "Palowej" przez Bractwo Kurkowe (zespół powstały na bazie pop-folkowej grupy No To Co). Wspomina o nich zresztą choćby Halina Stefanowska w książce "Rozśpiewane morze". Trójmiasto to również pierwsze żeglarskie festiwale pod koniec lat 70., w Akademickim Klubie Morskim w Górkach Zachodnich. Bez tego festiwalu nie byłoby być może całej dzisiejszej szantowej sceny.

Kiedy żeglarskie śpiewanie zaczynało się robić popularne, piosenki wykonywali głównie soliści. Tu niewątpliwie wspomnieć należy o osobie Mirosława Peszkowskiego "Pestki". Wykonawca ten, którego piosenki do dziś są znane (jak choćby "Już wypływa statek w morze" czy "Wielkie okręty"), wkrótce zasilił formującą się grupę Stare Dzwony, z którą nagrał pierwszą polską płytę z szantami. Wkrótce z jego inicjatywy powstał w Gdyni pierwszy w Trójmieście zespół z prawdziwego zdarzenia, inspirujący się piosenką morską. Mowa tu o grupie Packet, której kaseta "Fregata z Packet Line" (z takimi hitami, jak "Mona", "Blue Nose" czy "Pod Jodłą") stanowi dziś absolutny kanon żeglarskiego śpiewania. W zespole tym stawiali pierwsze kroki znani dziś wykonawcy, jak Waldemar Mieczkowski czy Grzegorz Tyszkiewicz.

Kiedy Packet poszedł w rozsypkę, na jego miejscu powstałą grupa Smugglers - pierwsza folk-rockowa ekipa na scenie żeglarskiej. Co ciekawsze, jej pierwszym perkusistą był Ryszard Muzaj, znany balladzista, związany również ze Starymi Dzwonami.

Inną osobowością, która skupiła wokół siebie grupę muzykujących żeglarzy był Jarosław Zajączkowski, popularnie zwany "Królikiem". Zespół Krewni i Znajomi Królika, podobnie jak pozostałe trójmiejskie kapele, łączył irlandzkie wpływy folkowe z żeglarskim śpiewaniem.

Z trójmiejskich zespołów, które zapisały się złotymi zgłoskami w historii polskich szant do dziś istnieje jedynie grupa Smugglers. Pod koniec lat 90. na kilka koncertów reaktywowano zespół Packet, również Krewni i Znajomi Królika gdzieś się czasem pojawiali, ale o regularnych koncertach raczej nie ma mowy.

Jednak zespołów nie brakuje. Na pewno wyróżnia się wśród nich grupa Atlantyda, dowodzona przez Sławka Klupsia, człowieka, który szantowe doświadczenie zdobywał w grupie Mechanicy Shanty. Dziś jest on też współorganizatorem jednego z dwóch trójmiejskich festiwali - Bałtyckiego Festiwalu Piosenki Morskiej. W brzmieniu jego zespołu można odnaleźć zarówno autorskie utwory, irlandzką muzykę folkową, jak i amerykański bluegrass.

Sporą popularność zdobył jakiś czas temu zespół EKT Gdynia, początkowo w ogóle nie kojarzący się z piosenką żeglarską, wkrótce jednak wchłonięty przez scenę szantową. W repertuarze EKT spotykają się wpływy tradycyjnych pieśni morskich z tzw. szantą szuwarowo-bagienną, piosenką turystyczną i studencką. Wszystko to podlane lekko folk-rockowym sosem.

Wśród młodszych kapel wymienić można zespoły Johnny Roger i Trzy Majtki. Póki co obie te grupy grają sporo standardów, ale zwłaszcza w drugiej z nich drzemie spory potencjał twórczy, co już niejednokrotnie udowodnili. Do tych dwóch kapel należałoby doliczyć zespół Fucus, który na szantowych festiwalach poza Trójmiastem pojawia się rzadko i w gruncie rzeczy definiuje się jako celtycko-kaszubska formacja folkowa, jednak ich jedyna jak dotąd płyta udowadnia, że większość repertuaru to wciąż morskie standardy.

Pisząc o młodej i prężnie rozwijającej się scenie trójmiejskiej nie sposób nie wspomnieć o Piotrze Słupczyńskim i grupie Shantymentalni. Rodowód Piotra (który sporo gra również solo) to studencka grupa Timur i Jego Drużyna, wywodząca się z tych samych kręgów towarzyskich, co EKT-Gdynia. O ile Timur podryfował w okolice rocka, to Shantymentalni doskonale radzą sobie na obrzeżach folku, w granicach portowej ballady i poezji śpiewanej, często doprawionej ostrzejszym brzmieniem.

Wśród młodych ekip, nie mających jeszcze na koncie własnego krążka wyróżnia się rockowa formacja z żeglarskim zacięciem - Ciąg Dalszy Nastąpił. Słychać, że grupa ta musi jeszcze trochę popracować, zwłaszcza nad autorskim repertuarem. Faktem natomiast jest, że praca, którą wykonali do tej pory jest niebanalna.

Trójmiejska scena zdaje się ożywać po kilku chudszych latach, oby ta tendencja się utrzymała. Jest kilka miejsc, gdzie można zagrać, przyjeżdżają też zespoły z zewnątrz, których muzyka pomaga przewietrzyć nieco w głowach zasłuchanej w lokalnych zespołach publiczności. Można więc powiedzieć - jest dobrze. I nawet nie najgorzej jest ;-)