Koncert legendarnych The Dubliners zakończył XX Spotkania z Piosenką Żeglarską i Muzyką Folk "Szanty we Wrocławiu". Przed wielkim finałem miały miejsce jeszcze dwa koncerty: dziecięcy - w wykonaniu grupy Zejman & Garkumpel oraz koncert szanty klasycznej.

Stare Dzwony tym razem niemal wyłącznie tradycyjnie. Qftry - mając więcej czasu niż w Krakowie - również z instrumentami (Newfoundland Sailor, Saltpetre Shanty). Ryczące Dwudziestki już chyba na stałe włączyły Hog-Eye Mana do repertuaru koncertowego - czekamy na kolejne utwory z nowej płyty. Cztery Refy uczciły swój 20 występ na XX festiwalu pieśnią na cześć szefa - Krzysztofa Jakubczaka, czyli Wypij za mnie łyk. Kolejny raz zaskoczyli Sąsiedzi. Większość zespołów swe krakowskie premiery prezentuje we Wrocławiu - wciąż jako nowości. A tu po pieśni Bóg w nas kolejne dwie nowości: szanty W ładowni mrok i Fire Down Below. Bardzo udany koncert zakończył zespół Banana Boat.

Supportem Dublinersów - choć prowadzący Wojciech Ossowski wolał unikać tego określenia - była grupa Carrantuohill, która wystąpiła z towarzyszeniem grupy tanecznej Reelandia i wokalistki Katarzyny Sobek. Aż wreszcie na scenie pojawili się wiekowi Irlandczycy.

W dwugodzinnym koncercie usłyszeliśmy utwory znane i na naszej scenie szantowej: Black Velvet Band, South Australia, Irish Rover, Whisky in the Jar czy Wild Rover. Było sporo instrumentalnego folku - co najmniej trzy utwory znane z repertuaru Czterech Refów. Największe brawa zebrał chyba bandżysta Barney McKenna, o głosie przypominającym nieco Stana Hugilla. Zaśpiewał on m.in. wzruszającą balladę I Wish I Had Someone to Love Me.

I tak zakończył się festiwal wrocławski - impreza duża, barwna i ciekawa, na którą na pewno przyjadę za rok.

* * *

Ostatecznie wystartowało w nim 14 podmiotów wykonawczych (nie dojechał zespół Grogers - a szkoda, bo mógł "namieszać" w końcowym werdykcie). Wyniki ogłoszono podczas koncertu nocnego. I tak I miejsce zajął murowany faworyt - grupa Morże Być. Dało się słyszeć głosy, że kapela ta nie powinna już w ogóle startować w konkursach, jako zbyt profesjonalna i utytułowana. II miejsce dla Indygo - dziewczęta z Gliwic udanie zrewanżowały się za porażkę w ubiegłym roku. III miejsce ex aequo dla NorFolk i Pomysłów Znalezionych w Trawie. Krakowianie wypadli chyba nieco poniżej oczekiwań, zaś wrocławski zespół - wywodzący się z kręgów piosenki studenckiej - dopiero drugi raz pokazał się w konkursie piosenki żeglarskiej. Już w grudniu w Poznaniu był tuż za podium, przyszedł czas na pierwszy sukces.

W jury zasiedli: Waldemar Mieczkowski (przewodniczący), Renata Aleksanderek, Wojciech Harmansa, Maciej Jędrzejko, Ireneusz Wójcicki.

Szybki przejazd do Wytwórni Filmów Fabularnych, gdzie o 15:00 rozpoczynał się koncert "Okrągły jubileusz Jurka Porębskiego".

Było to nieco inne wydarzenie niż podobny koncert tydzień temu na "Shanties". Hołdy Jurkowi oddawali głównie soliści: m.in. Waldemar Mieczkowski, Henryk Czekała, Roman Roczeń, a także członkowie zespołów Betty Blue, EKT Gdynia i oczywiście Stare Dzwony. Po koncercie swój czas miała także publiczność - "Poręba" zasiadł przed sceną na bujanym fotelu i odbierał należne mu hołdy oraz moc serdecznych życzeń.

Koncert nocny można uznać niemal za kulminację wrocławskiego festiwalu. Wypełniona po brzegi hala Wytwórni, a na scenie zespoły znane, lubiane, ale też i mniej może jeszcze popularne, za to naprawdę znakomite.

Wiele epizodów z tego koncertu wartych było zapamiętania. Już pierwszy występ Zejmana & Garkumpla obfitował w niespodzianki, jak choćby występ skąpo odzianych pań w strojach "karaibskich". Nowe piosenki pokazał zespół Za Horyzontem, stare przeboje - Ryczące Dwudziestki, Mechanicy Shanty. Ze szczególnym zainteresowaniem wysłuchałem występu "nowych" na wrocławskiej scenie grup. Rewelacyjnie wypadła Formacja. Nawet znane utwory wypadły świeżo - zmiany rytmu, tempa, brzmienie kontrabasu i dud - prawdziwa folkowa uczta. Nie inaczej było podczas występu Pchnąć w Tę Łódź Jeża. Obawiałem się chłodnej reakcji masowej publiczności - widziałem zaskoczenie i zainteresowanie na twarzach. Jeszcze chwila zabawy z Banana Boat i finałowy występ Smugglersów. Oni zawsze dobrze brzmią na tej sali. Mimo sporego już odpływu widzów (dochodziła 2:00 w nocy), najbardziej zagorzali fani bawili się pod sceną jak na wielkim koncercie rockowym.

Dziś finał festiwalu - koncert szanty klasycznej oraz koncert legendarnych The Dubliners!

* * *

Wrocławska formacja skończyła właśnie 10 lat. Trzeba przyznać, że urodziny miała efektowne. Piątkowy koncert mógł się muzycznie podobać mniej lub bardziej, jednak znudzić nie mógł nikogo. Na scenie bardzo dużo się działo - brawa dla reżyserów!

Jubilaci pokazali się na scenie początkowo we frakach i marynarkach, jak na święto przystało. Towarzyszyli im byli członkowie zespołu, a także przyjaciele, z którymi los zetknął ich na muzycznej drodze. Były więc wspólne występy - "Alex", "Zielak", Alina i Radek towarzyszyli - w różnych konfiguracjach - niemal każdemu z zaproszonych na urodziny gości. Ci rewanżowali się wykonywaniem piosenek z repertuaru "Samanty".

Mordewind zaśpiewał więc o portowych dziewczynach, Banana Boat - o skrzypkach. Maciek Jędrzejko dał nawet próbkę swoich świeżo nabytych umiejętności gry na tym instrumencie! Dziewczęta z Ellorien wykonały Irlandzki taniec. Utwór ten wykonał również zespół Yank Shippers, który pokazał się w nowym składzie. Mietek Folk zagrał Wiało i Ocean, choć tekstów piosenek za dobrze nie pamiętał... Zaskoczyły Prawdziwe Perły - głównie kabaretowo-reagge'ową wersją szlagieru Victory. Jeszcze EKT Gdynia i... wielki finał. A w nim Orkiestra Samanta i Les Dieses - razem, osobno, ale zawsze pełni folkowego żywiołu.

Foto: Paweł NOWAK